Kerst, deel 10

10. Alpha 

Ik schrik als Louis Newt een paar flinke tikken met vlogger geeft op zijn kont. "Het is genoeg. Vul die mond. En jij, als jij weer bijt, wordt alles alleen maar erger." Newt zit er klaar voor en gek genoeg ben ik hem dankbaar. Tot nu toe is hij het zachtaardigst van hun alledrie. 

Dan gebeurt alles tegelijk. Zodra ik zijn schacht langs mijn lippen in mijn mond laat glijden, gromt Geralt diep en grijpt me bij mijn heupen. Zijn pik duwt tegen de ingang onder de buttplug. Ik voel dat ik nog nat ben van het likken. Hij laat zijn harde lul moeizaam naar binnen glijden. Hij kreunt. Even ben ik bang dat hij niet past. Alles is supernauw door de buttplug. Maar het past net aan. Niet dat het ze waarschijnlijk had uitgemaakt. 

Louis ziet zijn kans schoon en laat nu de vlogger op mijn rug neerkomen in het langzame ritme dat Gerald bij mij naar binnen stoot. De gedachten vluchten van mij weg, Newt's handen strelen mijn haar. Stimuleren mij om door te gaan met mijn tong en het zuigen. Zodra hij een zoen krijgt van Louis, voel ik hem nog harder worden in mijn mond. Hoe geil om die mannen samen bezig te zien. Louis trekt zich terug en begint weer met slaan. 

Geralt en Louis voeren het tempo op. De enige die nu geen sexuele geluiden maakt is Louis. Vlogger raakt nu ook mijn zijdes. Alles begint warm te worden. Mijn lichaam neemt het over en kronkelt van het genot dat elke cel van mijn lichaam vult. 

Louis: "Kijk eens aan... een aangename verrassing. Ons hertje is aan het genieten." 

Kerst, deel 9

9. In de houding 

Louis pakt de regie. Hij vertelt wat beide mannen en ik moeten doen. Geralt en Newt maken mij los. "Hertje, draai je om zodat je op handen en knieën komt. Jullie maken haar dan weer vast. Haar handen bij elkaar. Newt, laat je maar lekker verwennen door dit hertje, ga bij haar hoofd. Geralt, jij achter haar, maar houdt haar rug vrij." Ruw draait Geralt mij om op mijn buik. Hij buigt zich over mij heen en gromt in mijn oor: "Nu zal je betalen voor wat je net bij mij deed" en bijt in mijn schouder, terwijl hij zijn nagels zich in mijn kont zet. Ik schreeuw, maar Newt zal me het zwijgen opleggen. 

Hij komt voor me zitten, geeft me een knipoog en zegt: "Weet je nog wat ik aan het begin heb gezegd? Als je doet wat er gevraagd wordt, krijg je geen blijvende littekens." Hij pakt mijn hoofd met beide handen vast en tot mijn verbazing kust hij me lang en teder. Ik geef me over aan dit stukje genegenheid en warmte. Onze tongen strelen elkaar. Hij brengt zijn hand naar mijn borst en begint te strelen en te kneden. Afwisselend hard en zacht knijpt hij in mijn borsten en tepels. Ik voel onder zijn vaardige hand mijn tepels gevoelig en hard worden. 

Geralt gromt wat onverstaanbaars naar Louis, die pakt wat uit de kist en overhandigt het aan Geralt. Ik maak me los uit de verstrengeling met Newt als Geralt iets tegen mijn kontgaatje duwt. "Denk aan wat ik je zei" en opnieuw brengt Newt zijn geopende lippen bij die van mij. Een traan verlaat mijn oog en hij streelt hem teder weg. De zoen wordt intiemer als Geralt het naar binnen doet. Zijn zware stem laat mijn lichaam sidderen " Ja, zo zie ik je graag voor ik je neem. Je hebt een lekker kontje voor een buttplug". Een harde klap met zijn vlakke hand op mijn kont volgt. Gecombineerd met Newt voel ik me warm worden. Wederom verwarring... waarom reageert mijn lichaam zo? 

Kerst, deel 8

8. Reflexen

Ik krijg amper lucht. De schacht van Geralt is zo groot, hij past amper in mijn mond. Daarnaast zit ik niet gewoon iemand te pijpen, maar lig ik op een groot bed in een vreemde kamer van een vreemd huis met mijn armen en benen vastgeketend, terwijl een knappe grote man met littekens op zijn lichaam mijn hoofd omhoog houdt aan mijn haar. Daarbij neukt hij me in mijn keel. Het kwijl druipt van mijn kin. Geralt voert zijn ritme op en ik voel hem harder worden. Hij gromt en begint al zijn spieren aan te spannen.

"Kijk mij aan" klinkt zijn zware stem door de kamer met achtergrondgeluiden van zijn vrienden. Zodra mijn ogen zich verdiepen in die van hem, pakt hij me met beide handen vast aan weerszijden van mijn hoofd. Hij stoot nog dieper en sneller in mijn keel. Ik moet kokhalzen voor de zoveelste keer. Zijn gegrom wordt steeds luider en met een zware diepe brul spuit hij in mijn keel, zo diep dat zijn ballen mijn lippen raken.

"Slikken en schoonlikken" de vibrato in zijn stem verraadt hoe erg hij nageniet. Ik hap naar lucht en kreun als ik weer ruimte heb om vrij adem te halen. Newt hapt, likt en speelt nog met mijn vochtige, opgezwollen lipjes en het harde gevoelige knopje er tussen. Gek genoeg hoor ik hem een geluid maken waar teleurstelling doorklinkt. Vanuit mijn ooghoeken verschijnt Louis, die richting de kist naast het bed loopt. Zijn mes ligt er op. Van schrik klem ik mijn kaken. Het lukt alleen niet, er zit nog wat tussen en Geralt geeft een brul die de glazen doen rinkelen. Ondanks mijn nu dubbele schrik, moet ik toch even van binnen lachen bij het besef dat ik hem in zijn lul heb gebeten. Newt stopt met likken en Louis kijkt ons verbaasd aan.

"Het spijt me. Ik werd bang dat hij het mes weer zou pakken. Dit was niet mijn bedoeling. Ik wilde niet... sorry.. sorry.." Geralt's ogen schieten vuur en een laag gegrom komt uit zijn keel. "Verandering van plan, Newt. Louis, je krijgt nu de vrije hand. We gaan door naar Alpha."

Newt knikt gehoorzaam. Louis's ogen worden groot en lichten op. Ik zou zweren dat hij glundert, met één beweging zwiept hij het met van het oppervlakte en opent de kist. 

Kerst, deel 7

7. Het Mes

De lamp en de kaarsen verlichten hun lichamen. Ze zijn alledrie bijna naakt en hard, alleen Louis reikt naar zijn been. Daar zich een soort houder, waar hij een mes uit haalt. De scherpe rand glinstert verradelijk in het licht. De angst slaat me weer om het hart.  Ik sla mijn handen voor mijn mond om niet te gillen. Newt komt tegen me aan zitten, slaat zijn arm om mij heen en drukt een kus op mijn schouder. 

"Maak je geen zorgen, als je stil blijft zitten en doet wat wij willen, maakt hij geen blijvende littekens" fluistert hij in mijn oor, terwijl hij mijn handen vastpakt. Het angstzweet breekt me uit. 

Geralt pakt me bij mijn benen en gaat er tussen zitten. Ik probeer mijn benen te sluiten, maar hij weerhoudt me ervan. Rustig begint hij mijn kousen uit te trekken en mijn benen te masseren. Ik verstijf als hij me aanraakt. 

Er gebeurt nu te veel tegelijkertijd. Mijn hoofd houdt het niet meer bij. Geralt heeft me onderuit getrokken en is bezig de laatste kous uit te doen met zijn zorgvuldige grote handen. Hij masseert mijn benen en de binnenkant van mijn dijen. 

Newt is bezig met mijn handen. Hij doet de boeien om en legt ze vast aan de kettingen die hij vast heeft gemaakt aan het bed. Daarna is hij bezig met Newt om mijn voeten dezelfde behandeling te geven. 

Mijn aandacht wordt de hele tijd afgeleid door Louis en zijn mes. Treiterend raakt hij met de scherpe punt mijn huid aan. Gaat van boven naar onderen, van links naar rechts. Mijn lijf wringt zich in bochten om aanraking te vermijden. Ik gil eventjes als hij zijn mes richt op mijn borsten en snel mijn beha lossnijdt. Het gaat in een keer meteen door de stof heen. Tranen wellen op in mijn ogen. Ik kan amper voelen dat de andere twee mijn voeten verwennen.  

Het mes glijdt van tussen mijn borsten naar beneden, doet een rondje om mijn navel en met één zwaai is mijn slipje ook doorgesneden. 

Met vlugge handen verwijderen de mannen de laatste stukjes stof van mijn lichaam. Ik wil me bedekken, maar mijn handen en benen kunnen niet ver genoeg mee bewegen. Louis lacht om mijn wanhopige poging en doet zijn mes terug in de houder. Godzijdank gaat de houder af. Ik slaak een zucht van verlichting. 

Geralt kruipt over me heen, zijn warmte penetreert mijn huid. Hij gaat met zijn benen op mijn armen zitten, pakt me bij mijn haar en kijkt me veel betekenend aan "Mondje open".  Ik schudt nee en klem mijn kaken op elkaar. Maar dan ineens zuigt iemand op mijn klitje. Mijn mond gaat open om te kreunen en Geralt steekt zijn harde lul naar binnen. Louis is achter Newt gaan zitten en aan zijn gekreun te horen, kan ik me alleen maar voorstellen dat Louis speelt met Newt

Kerst, deel 6

6. De wc

Nog steeds over zijn schouder probeer ik me van hem af te duwen. Louis begint zijn geduld te verliezen. Boven aan de trap zet hij me op de grond. Hij pakt me bij mijn armen en brengt me naar zijn gezicht, ik sta op het puntje van mijn tenen, mijn gezicht gevaarlijk dicht bij die van hem. "Je hebt het nog steeds niet door, hertje. Jij bent ons cadeautje en plotseling drukt hij zijn lippen op die van mij. Ik verstijf en druk mijn lippen op elkaar. 

Geralt komt achter me staan en laat zijn hand over mijn billen glijden. Ik kan niets doen, Louis houdt me te stevig vast. 

"Komen jullie nog?" Newt is al in de kamer. Geralt tilt me op en brengt me de kamer binnen. Louis loopt achter ons aan en doet de deur op slot. 

"Ik moet plassen" Newt wijst naar een deur, paniekerig kijk ik om mij heen terwijl ik naar de deur toe loop. Nergens ramen. Achter de deur zit een prachtige badkamer. Maar ook hier maar één in- en uitgang zonder ramen, er zit niet eens een slot op de deur. Ik zit vast. Newt komt de badkamer in en  verschrikt draai ik me om. 

"Toe maar, ga dan plassen. ... ik kijk graag." 

Mijn gezicht loopt rood aan. Onhandig doe ik mijn slipje naar beneden en zorg er voor dat hij niets te zien krijgt. Hij gaat tegenover me staan als ik ga zitten om te plassen. Ik durf hem niet aan te kijken. Als ik klaar ben, kijk ik om me heen om voor het wc papier. 

"Dat is niet nodig" zegt Newt. Hij staat nu heel dichtbij en gaat op zijn knieën zitten. "Ga staan" klinkt het uit zijn mond. Ik schud mijn hoofd. 

"Ga staan of wil je dat ik hun laat helpen" en geeft met zijn hoofd een knikje naar de deur. De twee mannen staan daar vermakelijk in de deuropening te leunen tegen de deurpost. Hoe lang staan ze daar al? Mijn hoofd wordt nog roder. Ik kijk Newt even aan, zucht en ga staan. 

Nog voor ik mijn jurk naar beneden heb gedaan, tilt Newt het jurkje op en brengt zijn gezicht dichterbij. En dan brengt hij zijn tong tussen mijn lipjes. Nee, schaamte vervuld me terwijl hij me schoonlikt. Ik durf niet te kijken, te voelen, laat staan te genieten als zijn tong vaardig alle kiertjes en gleufjes schoonlikt. 

"Genoeg, laat ook wat voor ons over" de zware stem van Geralt klinkt dichtbij, te dichtbij. Louis pakt mijn handen en brengt ze omhoog. Geralt pakt mijn jurkje uit Newt's handen en trekt die over mijn lichaam naar mijn handen. Newt laat mijn handen los en het jurkje is uit. Ik trekt snel mijn slipje weer omhoog.  Louis trekt mij ruw naar de kamer, ik probeer hem tegen te houden, maar geralt is mij voor. Hij tilt me met een zwieper op, loopt op naar het midden van de kamer en gooit me op het bed. 

Als Newt de badkamer uit komt lopen, is hij naakt. Louis staat zich ook uit te kleden. En Geralt staat bij het bed en ontdoet zich ook van zijn kleding. Ondanks mijn angst, kan ik niet anders dan de drie lichamen bewonderen. Geen bodybuilding en toch aardig gespierd. Maar zodra ze mijn kant op lopen met duisternis in hun ogen, kruip ik angstig naar het hoofdeinde van het bed... zo ver mogelijk bij hun vandaan.

Kerst, deel 5

5. Uitpakken of wegwezen 

Louis laat eindelijk mijn haar los. "Wat zijn jullie van plan?" vraag ik met angst in mijn stem. 

"Het is nu Kerst en we hebben jou uitgekozen om het met ons mee te vieren" zijn zware stem laat alle vezels in mijn lijf trillen. Verwarring neemt het over van me. Ik snap er helemaal niets meer van. Waar was deze poppenkast dan voor nodig? Dat kan je toch beter vieren met vrienden? 

Newt is de trap af gelopen en komt de hoek om. Hij zet een  zak op tafel neer. "Toe maar, kijk maar wat er in zit. Het is speciaal voor vanavond, speciaal voor jou." Alledrie de mannen grinniken. Ik snap niet wat er te lachen valt. Maar mijn nieuwsgierigheid wint het weer eens. 

Voorzichtig open ik de zak. Mijn ogen worden groot en kijken de mannen één voor één aan vol ongeloof. Hun blikken zijn duister. 

Mijn handen halen een pakje eruit. Het rode cadeaupapier is er zorgvuldig omheen gedaan en er zit een prachtige gouden strik op. Het is zwaar. 

"Vrolijk Kerstfeest" zegt Geralt met een veelbelovende donkere blik. 

"Openmaken" Louis is naast mij gaan zitten en de anderen zitten ook aan de tafel. 

Eerst de strik er af, dan het cadeaupapier. Het is een kistje. Ik maak het open en zie kettingen er in liggen. Ik frons, maar zeg niets. Wat moet ik hier nou weer mee? 

Newt pakt een ander cadeau en overhandigt het. Wederom rood cadeaupapier, dit keer met een goud lint. Er zitten zwart met rode leren dingen in. Ik haal het uit elkaar en laat het van schrik uit mijn handen op tafel vallen. Ik moet me beheersen om niet te gillen. Het zijn verschillende Zwepen. 

Trillend sta ik op en schuif de stoel achter me vandaan. "Nee, dit wil ik niet. Ik wil naar huis" 

Nog voor ik me omgedraaid heb, sta Louis al naast me en grijpt me bij mijn haar. "Jij gaat zitten." 

"Nee! Laat me gaan" Ik gil van schrik als mijn wang de klap voelt. 

"Nu" dreigend kijkt hij me aan. Met knikkende knieën schuif ik de stoel weer terug en ga zitten. Pas dan verlost Louis mijn haar van zijn hand. De mannen zitten vermakelijk te kijken. Newt houdt alweer een nieuw pakje vast. "Je weet alleen nog niet wanneer we wat zullen gebruiken en of we alles gaan gebruiken"

Ik kan het niet meer tegenhouden. Tranen rollen over mijn wangen terwijl ik het uitpak: zwart met rode leren boeien. Vier stuks. 

"De rest ligt boven als klaar. Newt, neem jij de spullen mee?" Newt knikt instemmend naar Geralt. "En Louis, begeleidt jij ons hertje?" Louis grijnst zijn tanden bloot. 

"Nee!" Paniek neemt het nu over. Ik gooi de stoel om en zet het op een lopen, maar Louis is snel. Hij grijpt me bij mijn haar en trekt me mee terug door de keuken naar de trap. Ik gil, trek, schop, sla en probeer mijn haar uit zijn greep te halen. Plotseling laat hij los en tuimel ik bijna achterover.  Met een snelle beweging gooit hij me over zijn schouder heen. Ondanks dat hij kleiner is dan geralt, is hij niet minder sterk. Mijn benen blijven schoppen en raken alleen maar lucht. Ik ram mijn vuisten op zijn rug, maar het lijkt hem allemaal niets uit te maken. Onder veel getier tilt hij me naar boven. Newt is ons al voor gegaan met de spullen in de zak en Geralt loopt achter ons de trap op.

Kerst, deel 4

4. Ontwaken 

Mmmm... mijn bed lijkt te bewegen. Nee... ik word gedragen. Ik kan me niet bewegen, alles voelt zwaar. Langzaam dringt het door dat er drie stemmen praten. Mijn oogleden voelen zwaar, kan ze amper open krijgen. Ik hoor een sleutel in het slot gaan. Een deur gaat open en dicht. Langzaam krijg ik mijn ogen open tot een kiertje. 

Het duurt even voor ik een duidelijk beeld heb. De knappe man die me draagt en de andere stemmen herken ik in eerste instantie niet. Dan dringt het tot me door en ik voel me paniekerig worden. 

Eindelijk kan ik me weer bewegen en probeer me uit zijn armen te wringen. Maar Geralt houdt mij stevig in zijn grip. "Niks ervan, meisje." 

Met grote angstige ogen kijk ik om mij heen. Newt loopt achter hem en Louis voor hem. Het is een grote brede lichte gang. Ik word de huiskamer in gedragen. Ik heb geen idee hoe het er van buiten uitziet, maar als Louis op wat knopjes drukt, schiet het licht aan en zie ik hoe groot het is. Van binnen is het vrij strak ingericht, ruime woonkamer, zwart met wit, grote keuken met eetgedeelte en een mooie boog leidt naar de zitkamer. Geralt zet me neer onder de boog, ver van de gang. Pakt me bij mijn kin, laat me mijn gezicht oprichten en brengt zijn gezicht heel dichtbij "Probeer één keer weg te lopen..." 

En loopt vervolgens naar de keuken. 

Newt loopt naar een deuropening. Vervolgens hoor ik hem een trap oplopen. Ik kijk om mij heen en Louis staat staat achter mij. Zijn indrukwekkende verschijning staat voor de gang waar we net doorheen zijn gelopen. Hij leunt tegen de muur met mijn tas nog in zijn hand. Mijn blik kruist die van hem en hij schudt zijn hoofd. Een duidelijke boodschap dat ik niet weg hoef proberen te ontsnappen of dat ik mijn tas terug ga krijgen. 

Door de ramen heen zie ik mijn fiets staan van het slot. Er achter lijkt vaag een muur of een andere vorm van omheining te zijn die is begroeid. Het is een flinke ruimte. Ik krijg het idee dat het huis sowieso groot is. 

Geralt schenkt intussen wat drankjes is en vraagt of ik ook wat wil. Ik schud mijn hoofd. Mijn lijf is doordrongen van paniek. Ik heb het warm en benauwd. Mijn ademhaling is oppervlakkig en vluchtig.

De meeste mensen hebben twee reacties, vechten of vluchten. Ik heb een andere: verstijven. De gedachten razen door mij heen, struikelen over elkaar heen, overstromen me. Wat zal er gebeuren? Gaan ze me pijn doen, martelen, opensnijden, organen eruit halen, verkopen of vermoorden? Doemscenario's vullen mijn hoofd en de onrust groeit. 

In een opwelling draai ik me om en loop de zitkamer in richting het raam. Met een stel zware stappen is Louis naast me. Hij grijpt me bij mijn haar en trekt mijn hoofd naar achteren: "En wat ben jij van plan?" 

Ik open mijn mond, maar er komt niets uit. 

"Nou?!?" 

Met tranen in mijn ogen kijk ik hem aan. Bang wat hij zal doen. Zijn lichte ogen priemen in die van mij. Met een klein stemmetje zeg ik: "Ik wilde alleen maar mijn fiets zien." 

Louis knijpt zijn ogen even tot een spleetje en draait zich plotseling om. Hij trekt me aan mijn haar mee door de zitkamer naar de keuken, bij de eetkamertafel blijft hij staan en duwt me in een stoel. "Hey Geralt, volgens mij komt er weer een beetje leven in dit hertje."

Kerst, deel 3

3. De Fiets 

Vergis je niet. Het is hartstikke gezellig met Geralt, Louis en Newt, maar ik was op zoek naar maar één iemand om mijn avond mee door te brengen. Drie mannen? Wat moet ik er mee? Het komt niet eens in me op om te checken of ze geïnteresseerd zijn. Twee Baileys later vind ik het wel leuk geweest. Flink aangeschoten bedank ik voor de drankjes en ondanks hun tegenspraak deel ik mijn besluit mee dat ik naar huis ga. De mannen wisselen een blik met elkaar, terwijl ik van het terras weg loop naar mijn fiets. 

In de steeg aangekomen loop ik me rot te zoeken naar mijn sleutels. F*ck, tas laten liggen. Als ik de steeg wil uitlopen, hoor ik het bekende geklik van mijn fietsslot en draai me om. Newt staat bij mijn fiets en een stralende glimlach komt me tegemoet. Hij houdt mijn handtas omhoog: "Je bent wat vergeten, schat" 

Ik slaak een zucht van verlichting en opluchting. Wat een schat dat hij mij tas komt brengen. Echt een gentleman. 

Met mijn hand op mijn voorhoofd brabbel ik wat excuses en loop naar hem toe om de tas over te nemen. Dan richt zijn blik zich een moment op iets achter me. Ik grijp naar de tas, maar mijn arm wordt tegengehouden. Verschrikt kijk ik om en zie Geralt met een grote grijns naast me staan. Hij geeft een knikje en vlak voor ik neerga, zie ik Louis zijn hand met een doekje erin richting mijn gezicht gaan. 

Voor ik een woord uit kan brengen heeft hij zijn hand al op mijn mond gelegd, voel ik mij zwaar worden en val ik vertraagd tegen Geralt aan, die mij opvangt. 

"We gaan, neem jij de fiets mee?" Newt's woorden zijn het laatste wat ik hoor voor dat het zwart wordt voor mijn ogen.

Kerst, deel 2

Hoofdstuk 2. De Dans 

Rustig loop ik tussen de mensen door en proef de onderlinge sfeer van de groepjes. Als ik aan kom bij Stiels staat de band op het punt om te beginnen. De oude bekende beveiliger staat bij de deur. We geven elkaar een lange knuffel en praten wat bij. Wat een geluk, de bandleden spelen een combinatie van punk, ska en rock 'n roll. Ze hebben een fantastische draai gegeven aan de oude Kerstliedjes. 

Schijt dat er zo weinig mensen zijn die bewegen of dat ik mijn hakken aan heb, ik ga toch maar lekker dansen. Ik wurm me tussen de mensen naar een open plek op de dansvloer en maak geregeld Oogcontact met de mensen om me heen, terwijl ik me eens lekker laat gaan. Heerlijk om je lijf lekker in beweging te brengen. Blijkbaar hebben mensen er schik in, want aan het einde van het optreden hebben veel mensen mee staan hupsen. Maar dit publiek is het niet voor mij. Ik pak mijn jas en worstel me door de menigte heen. Het is een stuk drukker geworden in De Stiels. Ik houd van mijn ruimte en ga naar buiten, loop naar een groepje toe en vraag om een vuurtje. Een van de mannen reikt in zijn jaszak en biedt me een aansteker aan. Zodra de rook omhoog stijgt, overhandig ik de aansteker en loop de straat in. Ik geniet van alle lichtjes in de stad. 

Rond deze tijd vertrekt de grootste groep naar de Stiels. Mij te druk, dus ik loop door naar de Studio om daar mijn kont te parkeren op een stoel aan een leeg tafeltje. Het terras heeft uitzicht op de Grote Markt, waar nu een prachtige mooie verlichte kerstboom staat. 

Een ober komt langs en ik bestel een Baileys, wetende dat dit mijn laatste alcoholische drankje zal zijn van de avond. De terrasverwarming doet goed zijn werk en ik doe mijn jas uit. Ik sluit mijn ogen en geniet even van de warmte van de lamp, het geroezemoes van de mensen om mij heen en de muziek die achter mij vandaan komt. 

Ik word teruggetrokken in uit mijn dagdromen als de ober mij het drankje komt brengen. Net als ik mijn sigaretten wil pakken, houdt iemand er eentje voor mijn neus omhoog. Het is diezelfde man van het groepje waar ik net een vuurtje van kreeg. 

"Ben je me aan het stalken?" vraag ik met een grijns en neem de sigaret aan. 

De man geeft een knipoog en steekt er zelf ook eentje op. "Mag ik?" wijzend naar de stoelen. 

"Ga je gang" 

Meneer neemt plaatst. We stellen elkaar voor, hij heet Geralt en al snel komen zijn twee vrienden er ook bij zitten; Louis en Newt. Ik geef toe dat de warmte die door mijn lijf begint te stromen niet alleen met de Baileys te maken heeft. Ze zijn prachtig, de een nog mooier dan de ander. Mijn drankje wordt door ze betaald en hun biertjes worden besteld.

Kerst, deel 1

Gewoon een verhaaltje, omdat ik het leuk vind om voor jullie te schrijven. 

#abrattystory #christmas2021 

Hoofdstuk 1. La Nuit Tresor 

Het was 21.20 uur. Tijd om mij om te kleden, maar een eerst een sigaretje. Ik ben in mijn eentje en verveel mij enorm. Terwijl ik door de witte gang naar de keuken loop, pak ik uit de gangkast een fles Barefoot. Een lichtzoete witte wijn. Ik schenk een glas in voor mijzelf en steek een sigaret op. 

Het is jaren geleden dat ik uit ben gegaan, maar thuiszitten heb ik geen zin in en al mijn vrienden hebben al wat te doen.  Tegen de tijd dat ik mijn sigaret uitdruk is de wijn ook op. Ik ben klein van stuk en voel al snel een warme gloed door mijn lichaam stromen. 

Loom loop ik de trap op. Eenmaal boven worden pak ik de zwarte jurk met een gouden gloed van de hanger. De soepele stof glijdt over mijn hoofd en streelt de vormen van mijn lichaam. 

De licht glanzende maar doorschijnende kousen haal ik uit hun verpakking. Langzaam doe ik ze aan, eerst mijn tenen en dan omhoog naar mijn benen. Behulpzaam gaat mijn voet omhoog. Dan de volgende. Twijfelend richt mijn blik zich naar mijn schoenen. Ik kies voor een stel zwarte lakpumps, want dansen staat niet op de planning vanavond. 

Even snel wat lippenstift, niet te opzichtig... maar genoeg om ze te accentueren. Lenzen in, een lijntje om mijn ogen en als finishing toch het luchtje. Voor deze gelegenheid kies ik La Nuit Tresor van Lancôme. Mijn lievelingsluchtje, zoete aroma's vullen mijn neusgaten en als ik op jacht ga, is zij mijn go-to-girl. Werkt altijd. Mijn haar blijft voor wat het is en oorbellen kunnen alleen maar kwijt raken. 

Godzijdank is mijn fiets opgeladen. Dankbaar trek ik mijn lange jas aan, trek de deur achter mij dicht en stap op de fiets. Het is al donker buiten en de kerstsfeer is duidelijk te merken in de buurt. Een groot deel van de huizen zijn versierd met kerstverlichting. De een nog mooier dan de ander. Het is voor de tijd van het jaar niet koud en dat komt goed uit zo op de fiets. Het is gelukkig droog en met een flinke snelheid race ik naar het nog meer met verlichtingversierde centrum van de stad. 

De deuren van de Stiels zijn open en de band loopt net naar binnen als ik aan kom rijden. Een handjevol mensen is binnen, de meesten staan met hun drankje nog buiten. Mijn fiets gaat in de stalling en als bij buitenkomst steek ik een sigaretje op. Terwijl ik naar De Stiels loop, gaan mijn ogen langs alle mensen. Ja, ik ben dol op de donderdagavond: veel mannen, studenten, vrijgezellen feestjes en toeristen. Perfect. Iedereen is op zijn best gekleed lijkt wel.

Dagdromen

Na decennia vanilla relaties wordt er een vlammetje in mij wakker. Loom lig ik in bed en laten mijn gedachten mijn handen dwalen over mijn lichaam.

"Hoe heerlijk als Mr er weer zou zijn. Zijn gezicht vlakbij de mijne, klaar een kus te geven om vervolgens vlak voor onze lippen elkaar raken, zijn hoofd weg te trekken".

Half dromerig trek ik een baal gezicht. Ik weet precies hoe het voelt. Het maakt mijn verlangen naar Mr sterker. Het verlangen zijn blik te zien waarvan bekend is dat ik me moet uitkleden. Eerst mijn broek en mijn truitje, zodat het ondergoed zichtbaar is. Vervolgens onder een goedkeurende blik van Mr, gaat ook mijn ondergoed uit. Even voel ik me kwetsbaar.

Hij gaat rechtop zitten en pakt me bij mijn haar vlakbij mijn hoofdhuid vast. "Op je knieën, jij moet je plaats leren kennen." Ik ga gehoorzaam op mijn knieën zitten, vouw mijn handen in mijn schoot en buig respectvol mijn hoofd.

Hij loopt weg. Het geluid verraadt dat hij iets uit zijn tas pakt. Ik durf niet te kijken. Mijn hart begint sneller te kloppen.

Twee vingervlugge handen pakken ruw mijn armen vast en draaien ze op mijn rug. Het is gevoelig en ik schrik. Nog voor een woord mijn lippen heeft kunnen verlaten, worden mijn ogen bedekt en achter mijn hoofd gebeurt iets. Een blinddoek. Mr zegt geen woord en mijn hoofd gaat alle kanten op. "Wat is hij van plan, wat gaat er nu gebeuren?"

Mijn hoofd wordt hard met twee handen vastgepakt en iets wordt mijn mond in geduwd. Gretig verkent mijn tong opnieuw zijn warme harde lul. Langs de schacht omhoog, mijn tong langs het randje van zijn eikel.

Ik heb geen keus meer. Rap voert hij het tempo op. Tranen worden opgevangen door de blinddoek, zo diep neukt hij me in mijn keel. Plotseling is het over. Liefdevol helpt hij mij omhoog.

"Klimmen!"

Ik geloof dat ik de salontafel op moet. Alles is nog steeds zwart, met mijn voeten probeer ik de tafel te voelen. Het is een flinke uitdaging, mijn armen zitten nog steeds vastgebonden.

"Op je knieën, SNELLER!"

Er volgt een harde pets op mijn borsten. Het laat een tintelend warm gevoel achter. Zo snel als ik kan ga ik op mijn knieën zitten.

"Uit elkaar!"

Hij trekt mijn voeten uit elkaar en maakt ze vast. Hij duwt in mijn rug en ik heb geen keus meer dan diep te buigen terwijl mijn kontje hoog in de lucht steekt. De tafel voelt hard aan mijn knieën, geen idee of dit vol te houden is.

"Jij hebt straf verdient, maar je bent drijfnat" zegt hij terwijl hij twee vingers bij me naar binnen duwt. Hij speelt met mijn binnenste, laat me kreunen en kronkelen, maar ik kan niets. Doordat mijn zicht is ontnomen, voelt alles intenser, dieper. Elke vezel trilt mee. Nog net kan ik de woorden "Mag ik klaarkomen, Mr" uitbrengen. Ik zit op het randje van mijn orgasme als hij zijn vingers er uithaalt.

Mijn hoofd wordt aan mijn staart naar achteren getrokken. Mijn rug is hol, mijn armen nog achter op mijn rug en mijn ogen geblinddoekt. Een paar snelle tikken op mijn kont laten me weer bijna komen. Strelingen op de warme plekken waar de klappen neervielen. Ze wisselen elkaar af. Het begint echt pijn te doen.

Maar voordat ik het safeword kan roepen, stopt hij... trekt aan mijn hoofd nog een stukje verder naar achteren. "Dit is jouw straf, hardop tellen"

Hij duwt mijn hoofd naar beneden en ik hoor iets door de lucht zwiepen. Een lange dunne, maar felle slag belandt op mijn rug "1" en nog één "2", nog één "3". Elke keer een ander plekje. "4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14..Ik kan straks streepjes tellen." Meteen ben ik het kwijt.

"Overnieuw beginnen!"

"1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, ....." mijn rug begint te gloeien. De slagen gaan verder op mijn billen en benen.

"... 26, 27, 28, 29, 30.." het stopt.

"Goed gedaan, meisje." Langzam maakt mij mij los en haalt de blinddoek er vanaf. Mijn armen voelen vreemd als ik ze eindelijk weer kan bewegen.

"Mmm, hopelijk gaan we verder met seks op de bank."

"MAMA, WAKKER WORDEN. Je moet opstaan, ik moet naar school!" Oh bah, was het maar geen maandagochtend.